درگیری لفظی تل‌آویو و مسکو درباره ملی‌گرایان اوکراین

اظهارات یک دیپلمات رژیم صهیونیستی درباره احترام اوکراین به ملی‌گرایانی که با آلمان نازی علیه شوروی سابق متحد شدند، به تنش بین مسکو و تل‌آویو دامن زد.

به گزارش مشرق، روزنامه صهیونیستی «تایمز اسرائیل» از تنش بین وزارت خارجه رژیم صهیونیستی با وزارت خارجه روسیه درباره اظهارات یک دیپلمات این رژیم خبر داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

براساس این گزارش، «میکائیل برودسکی» سفیر رژیم صهیونیستی در کی‌یف در مصاحبه با کانال روسی تلویزیون اسرائیل موسوم به «ایتون» اعلام کرد که اوکراینی ها ملی گرایانی را که در جنگ جهانی دوم با نازی ها علیه اتحاد جماهیر شوروی متحد شدند، قهرمان می پندارند.

سفیر رژیم صهیونیستی در این مصاحبه به طور مشخص از «رومن شوخویچ» و «استپان باندرا» دو ملی گرای اوکراینی متحد نازی ها در جنگ جهانی دوم نام برد و آنها را مورد احترام مردم اوکراین اعلام کرد.

در مقابل، «ماریا زاخاروا» سخنگوی وزارت خارجه روسیه به اظهارات سفیر رژیم صهیونیستی در اوکراین واکنش نشان داد و گفت:«برودکسی در حالی از نازیسم تمجید می کند که اگر سربازان شوروی حاضر در جنگ جهانی دوم، همین طرز فکر را داشتند، الان نه برودکسی وجود داشت و نه هیچ خاطره ای از هولوکاست باقی مانده بود.»

وی با اشاره به نام بردن سفیر رژیم صهیونیستی از شوخویچ و باندرا تصریح کرد: اینها قهرمان نبودند، بلکه شیاطینی بودند که مایه شرمساری مردم اوکراین هستند.

در همین حال، سخنگوی وزارت خارجه روسیه از وزارت خارجه رژیم صهیونیستی به خاطر انتصاب برودکسی به عنوان سفیر خود در اوکراین انتقاد کرد.

«لیور حیات» سخنگوی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی نیز در واکنش به اظهارات زاخاروا گفت: «اسرائیل تمجید از جنایتکارانی که با نازی ها در کشتار یهودیان همکاری کرده اند را رد می کند، اما به کسی هم اجازه نمی دهد که به کابینه اسرائیل یا وزارت خارجه و دیپلمات های اسرائیلی، تاریخ هولوکاست را یاد دهد.»

رژیم صهیونیستی از همان ابتدای شروع جنگ اوکراین، حمایت از کی‌یف را به روابط دیرینه با مسکو ترجیح داد، به طوری که روابط تل‌آویو - مسکو دچار تنش شده و دادگستری روسیه خواستار اخراج «آژانس یهود» از این کشور شد.

اگرچه با روی کارآمدن کابینه «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی، انتظار می رفت یخ سردی روابط بین تل‌آویو - واشنگتن ذوب شود، اما هنوز تحول جدیدی در روابط دو طرف دیده نمی شود و رژیم صهیونیستی کماکان به رایزنی با اعضای ناتو برای فروش تسلیحات به ویژه سیستم دفاع موشکی، ادامه می‌دهد.

شورش گروه واگنر علیه کاخ کرملین و احتمال دست داشتن موساد در این موضوع نیز از دیگر عواملی است که تنش ها بین تل‌آویو و مسکو را بالا برده است.

یک مسئول رسانه‌ای روسیه روز گذشته، سرویس‌های جاسوسی آمریکا (سیا)، انگلیس (ام‌آی۶) و رژیم صهیونیستی (موساد) را پشت سناریوی شورش گروه شبه نظامی «واگنر» دانست.

«مارگاریتا سیمونیان» رئیس شبکه تلویزیونی دولتی «راشا تودی» روسیه اعلام کرد: بدون تردید، شورش گروه واگنر علیه کرملین، اقدامی سازماندهی شده توسط سرویس های جاسوسی انگلیس، آمریکا و احتمالا یک (رژیم) در غرب آسیا بوده است.

شبکه تلویزیونی صهیونیستی «آی۲۴نیوز»، منظور رئیس شبکه تلویزیونی «راشاتودی» از (این رژیم) در غرب آسیا را رژیم صهیونیستی و به طور خاص سازمان جاسوسی (موساد) اعلام کرد.

اظهار نظر سیمونیان درباره نقش موساد در شورش گروه واگنر از این جهت حائز اهمیت است که براساس گزارش های رسانه ای، وی یکی از نزدیک‌ترین روزنامه نگاران به کاخ کرملین و شخص ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه است.

گروه شبه‌نظامی واگنر در حالی روز شنبه خیانت به ارتش روسیه را آشکار کرد که از مدت‌ها پیش مورد توجه مخالفان کرملین بود و پرچم آن دو هفته پیش در قلب تل‌آویو برافراشته شده بود.

آنچه احتمال وجود ارتباط بین «یوگنی پریگوژین» موسس واگنر با موساد را تقویت می کند، یهودی بودن اجداد پریگوژین است.

گروه واگنر از مدت ها پیش، با فرماندهان ارشد ارتش روسیه دچار اختلاف شده بود و رئیس این گروه، با خائن خواندن فرماندهان، این اختلافات را علنی کرده بود. بالا رفتن پرچم واگنر در تل آویو در چنین شرایطی می تواند حاکی از حمایت رژیم صهیونیستی از این گروه یا حتی احتمال ارتباط موساد با این گروه شبه نظامی باشد.

منبع: ایرنا

منبع: مشرق

کلیدواژه: قیمت اوکراین انگلیس روسیه ایالات متحده آمریکا ولادیمیر پوتین جنگ جهانی دوم رژیم صهیونیستی بنیامین نتانیاهو واشنگتن کی یف تلاویو یوگنی پریگوژین واگنر گروه واگنر خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت سفیر رژیم صهیونیستی رژیم صهیونیستی وزارت خارجه گروه واگنر شورش گروه تل آویو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۶۸۵۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسکو در بزنگاه تصمیم درباره اردوغان

اگر اردوغان و ترکیه همواره با دلالی در سیاست خارجی، موقعیت خود را پیش برده‌اند، پوتین و روسیه نباید در سراب یک توهم تحقق‌ناپذیر یا سیاست مرحله‌ای، خوراک سیاست‌های ترکیه می‌شدند.

به گزارش مشرق، هادی محمدی طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: در کمتر از ربع قرن که اردوغان و حزب رفاه بر ترکیه حاکم شده‌اند، کیش شخصیت وی در سیاست خارجی ترکیه برجسته‌تر از قبل تجلی یافته است. اگرچه در ظاهر این‌گونه است که ترکیه در مقابل برخی سیاست‌های غربی گردن‌کشی کرده و در ۲۰۰۴ به نیروهای امریکایی برای حمله و اشغال عراق اجازه عبور نداده، ولی به تدریج روشن شد که رویای امپراتوری‌خواهی اردوغان و عثمانی‌گری وی که عمدتاً دارای شاخص‌های منافع شخصی است، جوهره رفتارهای سیاست خارجی ترکیه بوده است. جنگ تروریستی نیابتی در سوریه هم تأکید دیگری از این رفتار است و رقابت در جایگاه محوری اداره جنگ ویرانگر تروریستی با عربستان و امارات یا بعدها با مصر، یکباره افول و دشواری و چالش‌های حکمرانی در ترکیه را نشان داد.

نگاه امریکا به دیگر بازیگران خرد منطقه‌ای برای ریز پروژه‌های غرب آسیا، اردوغان را در بازی پیچیده‌ای قرار داد تا همزمان و ضمن حفظ بنیان‌های روابط با صهیونیست‌ها و امریکا و غرب، بازی با روسیه را به عنوان متعادل‌کننده فشارها شروع کند. اردوغان با ساقط کردن هواپیمای روسی در شمال غرب سوریه و ترور سفیر روسیه در استانبول، با انعطاف مقابل پوتین و عذرخواهی از روسیه، روابط پرشتاب با روسیه به ثمره مناسبات تجاری قریب ۷ میلیارد دلاری رسید. روسیه و پوتین وسوسه بی‌طرف کردن ترکیه در ضلع جنوبی خاک خود با ناتو را داشتند. اردوغان نیز برای مقابله با فشارهای اقتصادی غرب و صهیونیسم بین‌الملل و کشورهای عربی، پیوندهای همکاری در انرژی، روابط بانکی، تجاری و سیاسی و گاه امنیتی را قوت بخشید. اگر اردوغان و ترکیه همواره با دلالی در سیاست خارجی، موقعیت خود را پیش برده‌اند، پوتین و روسیه نباید در سراب یک توهم تحقق‌ناپذیر یا سیاست مرحله‌ای، خوراک سیاست‌های ترکیه می‌شدند.

ترکیه در جنگ اوکراین به جز پیوندهای ناشی از عضویت در ناتو و پیوند ریشه‌های حکمرانی ترکیه با غرب یا آنچه از دلبستگی و تعهدات به صهیونیسم جهانی راجع به اردوغان گفته می‌شود، با نگاه تاریخی به ترک‌های کریمه، به سیطره روس‌ها بر جزیره کریمه مشکل دارد و همانگونه که در توهم تاریخی عثمانی‌گری دنبال بخش بزرگی از عراق است، به بهانه ترکمن‌ها و پ. ک. ک، هم در عراق مداخله می‌کند و هم سهم بزرگی از تجارت یا سرقت نفت شمال عراق و ارسال به اسرائیل را سامان می‌دهد و به دنبال سهم خواهی از تحولات ناشی از جنگ روسیه و غرب در اوکراین است و نوای ترک‌های کریمه را هر از گاهی مطرح می‌کند. اردوغان می‌داند که دایره‌ای از یهودیان وفادار به پوتین، مأموریت دور زدن تحریم‌های مالی و بانکی غربی برای روسیه را به عهده دارند و در بازرگانی تجار نیز، بخشی از تکیه‌گاه مالی و بانکی تجار و طرف‌های رسمی روسیه از طریق ترکیه است و با همین ارزیابی اکنون سخت‌گیری در مسائل بانکی و مالی و مسدود کردن حساب‌های مالی روسیه و تجار روس را آغاز کرده و با عزم جدیدی وارد معرکه اوکراین شده و هماهنگ با خیز ناتو برای نقش‌آفرینی علنی در جنگ اوکراین، ترکیه هم که مهم‌ترین پتانسیل نیروی زمینی ناتو است، چراغ سبز خود را با قرارداد ساخت پهپادهای بیرق‌دار در اوکراین نشان داده است و سیطره روسیه بر کریمه را نمی‌پذیرد. او بر یکپارچگی اوکراین در حالی تأکید می‌کند که غربی‌ها پذیرفته‌اند بخشی از اوکراین را باید به روس‌ها واگذار کنند.

شاید مواضع تند اخیر ترکیه و اردوغان در قفقاز نیز که روسیه را مشغول در تنش جدید با غرب می‌بیند، کارت فشار جدید اردوغان علیه پوتین و روسیه قلمداد شود. با اینکه روس‌ها در سوریه در قبال ترکیه نرمش و خامی نشان دادند و نسبت به دست‌اندازی ارضی ترکیه اغماض نموده‌اند، ولی اکنون روشن شده است که ترک‌ها در آستانه، ژست صلح و ثبات‌سازی در سوریه دارند، ولی همزمان بر سیاست توسعه‌طلبی ارضی و توهم تاریخی و عثمانی‌گری اصرار دارند و این رفتار ترکیه در قبال روسیه در لیبی و غرب آفریقا هم در حال افزایش است.

ترکیه همین روابط پیشرفته با روسیه را دستمایه چانه زنی با غرب قرار داده و در پایان یک ماراتن چندین ساله موافقت کنگره در مورد جنگنده‌های اف ۱۶ امریکایی را دریافت کرده‌اند. البته این رفتار ترک‌ها فقط به روابط با روسیه اختصاص ندارد و در بیش از هفت ماه جنگ وحشیانه صهیونیست‌ها و جنایات آن‌ها در غزه، هم ساکت و منفعل بودند و هم بخش مهمی از نیازمندی‌های گوناگون انرژی و مواد غذایی و فولاد را به بنادر صهیونیستی در مدیترانه رسانده‌اند، ولی اکنون که کار اسرائیل به نهایت خود نزدیک شده و پس از پرچمداری ایران با وعده صادق در غزه و فلسطین مانورهای سیاسی ترکیه نیز پررنگ شده است و برای امید بخشیدن به پروژه امریکایی برای پس از جنگ در غزه، دنبال نقش‌آفرینی و گره‌گشایی است، ولی علیه اسرائیل هم شعار می‌دهد.

شکاف‌های روسی-ترکی، به پروژه سپر هوایی اروپایی در مقابل روسیه و مشارکت ترکیه در این پروژه و عضویت سوئد و فنلاند در ناتو و امتیازخواهی ترکیه برای موافقت و همراهی، که پیام ضد امنیتی روشنی برای روسیه و پوتین در بر داشت، گسترش یافته است. به هر حال اردوغان باید در سال آینده به استقبال انتخابات ریاستی برود و زنگ خطر انتخابات پارلمانی و ناکامی اردوغان و حزب رفاه در آن و پیچیده‌تر شدن اوضاع اقتصادی ترکیه، که در تاریخ ترکیه بی‌سابقه است و می‌تواند یک پایان غم انگیز برای اردوغان و حزب حاکم باشد، توجیه روشنی در سیاست‌های سینوسی ترکیه ارزیابی می‌شود، ولی روسیه را در یک نقطه عطف در تحولات جنگ اوکراین به منازعه راهبردی با غرب و امریکا، با چالش روبه‌رو می‌کند. شاید تعویق معنادار سفر پوتین به ترکیه، یک تأمل دیرهنگام در سیاست خارجی روسیه در قبال ترکیه باشد که در انتخاب‌های سیاست خارجی گام‌های سست را تکرار نکند.